Przewodnik Galaktyczny: system Osiris

Osiris to mały system składający się tylko z dwóch planet: zamieszkanej Etos (Osiris I) oraz gazowego olbrzyma, który stał się idealnym przystankiem do uzupełnienia paliwa. Etos nie został zasiedlony przez ludzi i póki co żadna z ras galaktyki nie rości sobie do niego praw.

• Przynależność: niezdefiniowana
• Wartość strategiczna UEE: pomarańczowa
• Planety: 2
• Okres orbitalny: Etos (345 SED)
• Import: brak
• Eksport: brak
• Czarny rynek: materiały biologiczne
• Punkty skokowe: 3 (Indra, Goss, Baker)
• Przestępczość: średnia

Odkrycie i dyskusja

Słońcem Osiris jest pomarańczowo - żółta gwiazda ciągu głównego typu K; orbituje wokół niej para planet i gęsty pas asteroid. System odkryto pod koniec lat 2700, a badania nad jego strukturą trwały dużo dłużej niż przypuszczano gdyż nieoczekiwanie UEE znalazło się w środku rewolucji.

W czasie gdy zespół naukowców zmierzał do układu Osiris by rozpocząć szczegółowy proces skanowania powierzchniowego i obrazowania kartograficznego do wiadomości publicznej wyciekł materiał filmowy z masakry na Garronie II doprowadzając do oburzenia opinii publicznej oraz demonstracji. Reżim Messera, który i tak już ledwo radził sobie z bieżącymi trudnościami, zrozumiał że każde stłumione zamieszki inspirują kolejnych rebeliantów w miejsce tych, z którymi sobie poradzono.

Gdy opadł kurz po rewolucji, a rząd powrócił do badań nad systemem, wyniki skanów planety wewnętrznej zaowocowały fascynującymi danymi. Pod pokrywą chmur Osiris I znajduje się niezwykle bujna i aktywna biosfera zdolna do podtrzymania ludzkiego życia, będąca domem dla różnorodnych gatunków niespotykanych nigdzie indziej w znanej galaktyce.

W następstwie odkrycia przez badaczy i naukowców odpowiedników ssaków naczelnych na Osiris I (nazywanej już Etos), system stal się punktem zapalnym dla nowej debaty nad moralnym aspektem ekspansji a także cause célèbre dla środowisk ekologicznych i ekspansjonistów, po ogłoszeniu go pierwszym systemem ewoluującym podlegającym Ustawie Równych Szans. Chociaż idea terraformowania zamieszkanych światów dla potrzeb egzystencjalnych człowieka uważana jest przez orędowników Ustawy Równych Szans za niemoralną, krytycy wciąż się spierają, że naszą powinnością jest wspieranie procesów ewolucyjnych gatunków jakie odkrywamy, zamiast bezczynnie się przyglądać z bezpiecznej odległości, jak potencjalnie cierpią i umierają.

Osiris I (Etos)

Prosząc przeciętnego obywatela by opowiedział o legendarnej biosferze Etos najpewniej usłyszysz opis niespotykanie gęstych lasów tropikalnych, w których roi się od wszelkich możliwych do wyobrażenia form życia. Rzeczywistość nawet się nie zbliża do tego opisu. Etos orbituje na wewnętrznej, słonecznej krawędzi zielonego pasa układu Osiris i życie na nim zaadoptowało się do środowiska bardzo odmiennie niż na Ziemi. Pierwsze co należy zrozumieć, to ze życie na Etos nie toczy się na otwartej przestrzeni; nie ma tu gęstych lasów z drzewami sięgającymi nieba lub dzikich, nieujarzmionych stepów polarnych. Mimo iż atmosfera umożliwia życie ludziom, bliskość słońca oznacza że ewolucja w dużej mierze dokonała się pod powierzchnią planety.

Etos posiada olbrzymie, ciągnące się kilometrami w głąb planety i sięgające jej płaszcza systemy niezliczonych grot i jaskiń. To tutaj znalazły sobie miejsce do życia różnorodne gatunki, od świdrowatych skorupiaków po rozbieżne gatunkowo grupy, które najlepiej można opisać jako galaretowate otoczaki lub jak odnotowano w jednym czasopiśmie popularno-naukowym: "klapiące naleśniki". Jednym z decydujących czynników stojących za formalną ochroną Etosu jest małpa Phare'a, przypominającą prymitywne człowiekowate. Biolodzy uważają ten gatunek za potencjalnie zdolny do wyewoluowania bardziej zaawansowanego procesu myślowego. Mająca twarz opisywaną jako "naturalnie smutna" i najprawdopodobniej łagodną naturę, małpa Phare'a stała się ikoną ruchu na rzecz zachowania ekosfery Etos.

Planeta jest monitorowana z bezpiecznej odległości przez Stacje Orbitalną Kobold nadzorującą ochronę Osiris I według zasad i postanowień zapisanych w Ustawie Równych Szans. Na stacji znajduje się personel naukowo - badawczy oraz oddział wojska, oraz niezwykli mieszkańcy - małe stadko małp Phare'a, które wydaje się być całkiem zadowolone z nowego domu. Odzyskane z przechwyconego statku przemytników stado zostało uznane za zbyt poranione by odesłać je na powierzchnię planety - pozostały więc na Koboldzie gdzie je wyleczono. Aktualnie żyją na stacji gdzie prowadzone są nad nimi badania.

Pas Alfa

Pas asteroid w układzie Osiris jest jednym z najgęściejszych dotąd odkrytych - częste kolizje olbrzymich głazów stanowią olbrzymie zagrożenie dla przelatujących statków oraz prac górniczych. Odłamki wyrzucane z pasa są stałym zmartwieniem dla badających Etos gdyż duże okruchy skalne mogą być katastrofalne dla znajdujących się tam istot żywych. Często wysyłane są patrole by niszczyć i rozbijać problematyczne asteroidy zanim narobią kłopotów.

Osiris II

Gazowy gigant, Osiris II był główną przyczyną która ściągnęła poszukiwaczy do tego systemu. Potężna Jowiszowa planeta bogata jest w naturalnie czysty wodór. Będąc technicznie w systemie chronionym przez Ustawę Równych Szans Osiris II został udostępniony dla wszystkich firm i koncernów paliwowych które wykupią licencję by finansowo wesprzeć pierwotny koszt tego projektu. Znajdujące się tutaj placówki nie są lubiane przez wojskowych ze względu na częste ich wykorzystanie przez różnej maści przemytników i kłusowników.

OSTRZEŻENIE DLA PODRÓŻNYCH

To że możesz nie znaczy, że powinieneś. Pozory mylą! Wydawać się może, że nadzór UEE jest szczątkowy, ale Etos jest dobrze chroniony. W samym tylko 2945 roku ilość złapanych pilotów o niejasnych intencjach pobiła wszelkie rekordy.

Co niesie wiatr

"Osiris dał nam wyjątkową okazję. Przy wszystkich zajadłych argumentach dotyczących osadnictwa i współegzystencji, obecne były wszystkie czynniki konieczne byśmy nie wytrwali w naszym postanowieniu. Ale tak się nie stało. Ludzkość wybrała to, co słuszne."

Imperator Erin Toi, fragment jej własnych wspomnień: "On the Path"

"Stworzenie przykuło moją uwagę, gdy światło latarki zostało rozproszone w rozbłysku tęczowych barw rozchodzących się poprzez galaretowate ciało w kształcie dysku. Gdy się zbliżyłem, by lepiej się przyjrzeć odkleiło się od skalistej powierzchni i spadło płasko na ziemię w sposób, jaki można jedynie opisać jako klapnięcie jak naleśnik na patelnię."

Esther Punari, Zapiski z planety Etos, rok 2823