CPAS - Początek

Notatki z dziennika:

 

Dzień 1

 

Coś mnie ruszyło. Nie wiem co dokładnie, bo pamiętam to jak przez mgłę. Był śnieżny wieczór. Ostro wiało i sypało śniegiem, że ciężko było ustać na nogach, a może byłem po prostu zbyt pijany. Stanąłem na wielkim placu i rozejrzałem się dookoła. Pełno ludzi, a każdy z nich gdzieś zmierza, każdy ma cel, a ja? A ja stałem na środku zastanawiając się co dalej. Wkrótce nowy rok, nowa szansa na zmianę życia.

- Ehh ... po cholerę ja tu stoję. - Powiedziałem do siebie. Otrzepując z ramion śnieg ruszyłem dalej.

- Świąteczne promocje! Świąteczne promocje! - Krzyczał w niebiosa jakiś dzieciak, któremu pewnie płacili jakieś śmieszne grosze za stanie na mrozie.

Po kilku minutowej przechadzce Coś przykuło moją uwagę.

- Zaraz, zaraz. - Wymamrotałem pod nosem. - Tego tu nie było wcześniej.

Ze zdziwieniem patrzyłem na nowo otwarty sklep ze statkami kosmicznymi. Właśnie zamykali.

- O w mordę! Ale cuda. - Podbiegłem najszybciej jak potrafiłem do sklepu omal się nie przewracając.

- Czy jeszcze otwarte? Mogę rzucić okiem? - Szczęśliwy jak dziecko dostające nową zabawkę nie czekając na odpowiedź pracownika wszedłem do środka.

- Właściwie to już zamy... - Powiedział pracownik, jednak nie widząc reakcji zrezygnował.

Sklep nie był duży ale pięknie wyposażony. Na ścianach wisiały ogromne plakaty. Obok drzwi kilku osobowa skórzana kanapa, chyba z prawdziwej skóry, a na samym środku, wielki jak ciężarówka, statek kosmiczny.

- Łoooo ... - Powiedziałem do siebie w zamyśle po czym stałem z otwartą gębą zapatrzony w to cudo chyba zbyt długo.

- To jest Aurora MR w skali 1 do 1. - Dumnie stwierdził pracownik. - Właśnie zamykamy, więc albo coś kupujesz albo proszę powoli opuszczać sklep.

Nie do końca słyszałem co ten gość powiedział ale mało mnie to obchodziło. To był ten dzień. Czas zmian. Koniec marzeń, pora działać.

- Biorę! - Krzyknąłem.

- Wspaniale! - Z zadowoleniem odparł sprzedawca. - Razem ze statkiem w pakiecie mamy plany budowy podstawowego hangaru. Sporo dodatków do pobrania w przyszłości ale to nie wszystko. Od dnia zakupu będzie Pan posiadaczem karty partnerskiej, która umożliwia pobranie darmowych prezentów okolicznościowych od firmy RSI. Co więcej, otrzyma Pan 1000 UEC na dowolne zakupy w jednym z naszych sklepów. A w najbliższym czasie dostępne będą symulację bojowe aby przetestować możliwo...

- Dobra dobra i tak nie zapamiętam ani słowa z tego co powiedziałeś. Biorę to cudeńko, a jeśli coś jest jeszcze w prezencie to tym lepiej.

Dokonałem transakcji, a następnie wyszedłem ze sklepu. Aurora MR była moja. Moja! W głębi wiedziałem, że to byłą dobra decyzja. Musiała być!

Dzień 34

 

Godzina 4:36 rano.

- Nie, nie wierze. Dzisiaj nie usnę. - Powiedziałem pod nosem, po czym przewróciłem się na ósmy bok.

Jutro, a właściwie dzisiaj jest wielki dzień. Tak długo wyczekiwany hangar, został wczoraj ukończony, a to oznacza, że RSI dzisiaj dostarczy wymarzoną Aurorę. Jednak do tego momentu pozostało jeszcze kilka godzin. Kilka najdłuższych godzin w moim życiu. Zamknąłem oczy i czekałem, aż uda mi się zdrzemnąć.

Przebudziłem się. Spoglądam na zegarek, godzina 4:48.

- Nie! - Krzyknąłem.

- To niemożliwe. Koniec i tak już nie usnę.

Wstałem z łóżka po czym niezdarnie założyłem na siebie prawie nie brudne ubrania leżące na krześle nieopodal. Test węchu też przeszły pozytywny, no może podkoszulka byłą na pograniczu ale o tej godzinie nie chciało mi się szukać czystej.

- Anna, włącz kanał ósmy.

- Odmowa. - Odezwał się sympatycznie ciepły głos z głośników. - Kanał pusty jest pusty.

- No co ty nie powiesz! Kanał ósmy stary gruchocie. Ósmy!

- Potwierdzam. Kanał ósmy włączony.

W tym momencie na środkowej ścianie pojawił się ogromny hologram nadający informacje biznesowe.

- W końcu. - Odpowiedziałem podirytowany. - Czyli można?

Jednak reakcji ze strony Anny się nie doczekałem. Wyciągnąłem z barku ostatnią skrzynkę browarów, która miała być na czarną godzinę. Być może to jest ta godzina, do diabli, co najmniej 10 godzin.

 

Butelki opróżniały się jedna po drugiej. Nagle rozległ się donośny dźwięk.

- Świetnie. Budzik. Czyli jest 8 rano do diabła. Anna proszę wyłącz to gówno.

Mimo ładnej prośby polecenia nie wykonała.

- Anna! - Krzyknąłem.

- Słucham? W czym mogę pomóc?

- A jednak nie ogłuchłaś. Ale zaraz ja ogłuchnę jak nie wyłączysz tego alarmu.

- Polecenie nie znane. Spróbuj mówić wolniej lub wyraźnie.

- Wywalę cię zaraz na złom. Anna. Wyłącz. Ten. Cholerny. Alarm. Proszę.

- Potwierdzam. Alarm wyłączony. Jeśli jeszcze sobie czegoś życzysz wystarczy powiedzieć.

- Już to widzę gruchocie. - Odparłem podirytowany.

 

I tak było za każdym razem. Anna nie byłą najnowszym modelem osobistego zarządzania domem ale jakże miała słodki głos. Miałem do niej sentyment i tak na prawdę droczyłem się z nią tylko. Nie wyrzuciłbym jej na złom za żadne skarby. Ekipa ze statkiem miała się zjawić o 10, więc w międzyczasie zjadłem jakieś odgrzewane gówno z wczoraj i wypłukałem zęby aby choć trochę zabić zapach browara. Zszedłem na dół, a tu jak na zawołanie ekipa RSI w odpicowanych kombinezonach puka do drzwi wejściowych. Otwieram, a po krótkiej rozmowie zaparkowali moje nowe cudo w moim nowym garażu. Wszystko było takie nowe. Tylko nie ja. Nieogolony, ubrany w prawie nie brudne ciuchy z czteropakiem browarów w ręce. Tak, to zdecydowanie był ktoś, kto chce wyruszyć zwiedzać kosmos.

Statek robił wrażenie. Obejrzałem go dokładnie z każdej strony. Poziom detali po pijaku wydawał się jeszcze bardziej doskonały niż w rzeczywistości. Otworzyłem okrągłe drzwi i wślizgnąłem się po schodkach do środka.

- O kurwa! Łóżko! - Wykrzyczałem z niedowierzaniem.

Rozejrzałem się, po czym wskoczyłem z ostatnimi 2 browarami na to piękne i czyste łóżko. Położyłem się tylko na chwilkę. Tylko na pięć minutek.

Tylko na chwilk......